کامیون ایویکو مدل S-WAY 2020

کامیون S-Way شرکت ایویکو جدیدترین کامیون ساخته این شرکت است که با طراحی جذاب و زیبا توانسته صدر اخبار خودروهای سنگین باشد.
تغییر چهره کامیون جدید ایویکو اینقدر جذاب بوده که بسیاری از کارشناسان دنیای غول های جاده ها آن را زیباترین کامیون سال ۲۰۱۹ معرفی می کنند .
کابین بسیار راحت و با امکانات بالا و با کیفیت از مزایای دیگر مدل S-Way است.

 

قطعات ایوکو را از دیزل شاپ بخواهید 

لوازم یدکی ایوکو

ایوکو Iveco

ایوکو (نام کامل: شرکت خودروهای صنعتی) یک خودروسازی ایتالیایی است که به طور تخصصی در حوزه خودروهای سبک، متوسط و سنگین کاربردی مثل اتوبوس و کامیون فعالیت می‌کند. این شرکت همچنین خودروهایی برای مقاصد خاص مثل خودروهای آتش‌نشانی و آفرود و حتی نظامی تولید می‌کند. در این مقاله به تاریخچه این برند و معرفی محصولات آن پرداخته ایم.

آغاز کار ایوکو
ایوکو در سال ۱۹۷۵ شکل گرفت. زمانی که پنج برند مختلف ایتالیایی، فرانسوی و آلمانی با یکدیگر ادغام شدند. پس از ادغام شدن این شرکت‌ها با یکدیگر، ایوکو ساختار شبکه‌های تولید و توزیع خود را تغییر داد. از سال ۱۹۷۵ تا سال ۱۹۷۹ این شرکت ۲۰۰ مدل با ۶۰۰ تیپ مختلف عرضه می‌کرد، از کامیون‌های سبک ۲.۷ تنی گرفته تا خودروهای سنگین ۴۰ تنی، اتوبوس و موتور وسایل نقلیه سنگین. سال ۱۹۷۷ این شرکت خودروهای سری ایوکو زتا را جایگزین خودروهای قدیمی لوپتو کرد. این شرکت سپس روی توسعه موتورها و کارآمدی خودروهای تولیدی تمرکز کرد. اولین محصول ایوکو که با برند این شرکت عرضه می‌شد، ون سبک ایوکو دیلی بود. در سال ۱۹۸۰ ایوحکو اولین موتور دیزلی توربو مختص وسایل نقلیه سنگین را اختراع کرد.

در دهه ۱۹۸۰ میلادی تمرکز ایوکو روی افزایش آگاهی از برند و تبلیغات بود به همین علت آن‌ها در این سال‌ها اسپانسر رویدادهای مختلفی از جمله المپیک ۱۹۸۰ مسکو، کاپ دیویس ۱۹۸۲، مسابقات بوکس و برخی رویدادهای ورزشی دیگر بودند. در سال ۱۹۸۳ در یک مانور تبلیغاتی، یکی از خودروهای این شرکت یعنی ایوکو-فیات 78 PC توانست اولین خودروی تمام‌چرخی شود که یک دور کامل دور کره زمین سفر کرده است.

سال ۱۹۸۴، ایوکو از خودروی سنگین توربواستار رونمایی کرد. این خودرو در ایتالیا تبدیل به پرفروش‌ترین ماشین سنگین شد و به یکی از مهمترین بازیگران عرصه خودروهای سنگین در اروپا تبدیل شد و در طول ۷ سال بیش از ۵۰ هزار دستگاه از آن به فروش رفت. در سال ۱۹۸۵ ایوکو یک گام دیگر در نواوری برداشت و اولین موتور سبک دیزل که مجهز به سیستم تزریق مستقیم بود را اختراع کرد.

از سال ۱۹۸۶، ایوکو ۵۲ درصد از سهام شرکت فورد تراک (زیرمجموعه کامیون‌سازی اروپای شرکت فورد) را در اختیار گرفت. فورد کارگو یکی از خودروهایی بود که زیر نظر ایوکو تولید می‌شد.

ایوکو در دهه 90
در سال ۱۹۹۰ گروه ایوکو ۶۰ درصد سهام شرکت صنعتی ENASA اسپانیا را به عهده گرفت. علت علاقه ایوکو به این گروه صنعتی، برند پگاسو (Pegaso) بود که وسایل نقلیه صنعتی تولید می‌کرد. در دهه ۹۰ بسیاری از خودروهای این شرکت از جمله یوروکارگو، یوروتک، یوروترکر و یورواستار با فیس‌لیفت توسط ایوکو عرضه می‌شدند. خودروهایی سنگین یوروکارگو و یوروتک به ترتیب در سال‌های ۱۹۹۲ و ۱۹۹۳ جایزه بهترین کامیون سال را از نشریه معتبر موتورترند دریافت کردند. در سال ۱۹۹۱ ایوکو شرکت انگلیسی سیدون اتکینسون را خرید و مجموعه گسترده‌ خودروهای مخصوص ساخت و ساز و حمل و نقل ضایعات این شرکت نیز به مجموعه ایوکو اضافه شد. در همین سال‌ خط تولید خودروهای ایوکو در چین توسط شرکت نانجیانگ موتور آغاز به کار کرد. در سال ۱۹۹۲ ایوکو بزرگ‌ترین سازنده وسایل نقلیه صنعتی در استرالیا را به مجموعه خود اضافه کرد. در سال ۱۹۹۶ ایوکو یشرکت مخصوص تولید تجهیزات و وسایل نقلیه آتش‌نشانی در آلمان تاسیس کرد.

در سال‌های ۱۹۹۸ و ۱۹۹۹ ایوکو از موتورهای کرسور ۸ و کرسور ۱۰ رونمایی کرد. این مدل‌ها اولین موتورهای دیزلی بودند که از فناوری توربین هندسی متغیر استفاده می‌کردند.

گسترش ایوکو
گسترش ایوکو در سال‌های بعد نیز ادامه پیدا کرد. آن‌ها در سلا ۲۰۰۳ شرکت آیریس‌باس را که قبلا بخشی از رنو بود خریدند و نام آن را به ایوکوباس تغییر دادند. این شرکت به طور انحصاری اتوبوس‌های درون شهری طراحی و عرضه می‌کرد. در سال ۲۰۰۴ ایوکو یک قرارداد همکاری مهم با شرکت سایک چین امضا کرد تا خودروهای خود را به شکلی گسترده‌تر در بازار چین عرضه کند.
سال ۲۰۰۶ بود که ایوکو یکی از اسپانسرهای اصلی المپیک زمستانی تورین شد. آن‌ها ۱۲۰۰ اتوبوس ایوکوباس در اختیار برگزارکنندگان قرار دادند. فعالیت‌های ایوکو در عرصه ورزشی ادامه داشت و در سال ۲۰۰۷ این شرکت اسپانسر تیم راگبی آل‌بلک نیوزلند شد. ایوکو در سال ۲۰۰۹ تامین‌کننده انحصاری اتوبوس، کامیون و دیگر وسایل نقلیه سنگین مورد نیاز مسابقات موتورسواری موتو جی‌پی شد. در کنار این، آن‌ها یکی از اسپانسرهای تیم مسابقات اتومبیل‌رانی فراری شدند و حمل و نقل خودروهای فرمول ‍۱ فراری به خودروهای ایوکو سپرده شد.

در سال ۲۰۱۲ ایوکو توانست با خودروی ایوکو پاوراستار در مسابقات رالی داکار قهرمان شود. رتبه‌های دوم و سوم این مسابقه نیز به خودروهای ایوکو (ایوکو تراکر اولوشن ۲) اختصاص پیدا کرد که از موتورهای مخصوصی با بیش از ۹۰۰ اسب بخار قدرت استفاده می‌کردند.

ایوکو در حال حاضر بیش از ۵۰۰۰ نمایندگی فعال در ۱۶۰ کشور جهان دارد. تولیدات این شرکت به بیش از ۲۰۰ هزار دستگاه در سال رسیده است و حدس زده می‌شود سالانه بیش از ۱۲ میلیارد یورو درآمد داشته باشد.

ایوکو در ایران
در ایران شرکت زامیاد برخی از محصولات ایوکو از جمله چند مدل ون و چند مدل کامیون سنگین را عرضه می‌کند، هرچند پس از تحریم‌های گسترده آمریکا علیه صنعت خودروسازی ایران، فعالیت‌های این شرکت در ایران بسیار کمرنگ شده است. در حال حاضر همچنان مینی‌بوس‌‌های اویکو در کنار کشنده‌های سنگینی مثل اویکو ۳۳۰، اویکو ۴۸۰ در بازار وجود دارند.

لوازم یدکی و قطعات ایوکو را از دیزل شاپ بخواهید

راننده کامیون و سختی کار

در بیشتر کشورها رانندگان کامیونها باید گواهینامه مخصوص که در ایران به پایه یک موسوم است داشته باشند . علاوه بر این باید به برخی از کلیات مربوط به تعمیرات و اصول مکانیک خودروها آشنائی داشته باشند . هرچند برای اخذ این نوع گواهینامه و اشتغال به عنوان راننده کامیون جنسیت مطرح نیست اما به دلیل سختی های خاص این شغل و زمان زیاد کار و همچنین دوری از خانه و خانواده اکثراً رانندگان کامیونها مردان هستند .

رانندگان کامیون اجناس و بارها را از جایی به جای دیگر حمل می کنند. این شغل علیرغم داشتن مشکلاتی مانند سختی کار، حوادث جاده‌ای و سرما و گرما از مشاغل سخت به حساب نمی‌آید و همچنین علاقه مندانی نیز دارد.

البته همه در این شغل از‌‌ همان ابتدا راننده نمی‌شوند، اول شاگرد شوفری را تجربه می‌کنند و بسته به پارامترهای مختلف از جمله اینکه خودشان صاحب کامیون هستند یا برای صاحب کامیون کار می کنند، چه کامیون و با چه ظرفیتی در اختیار دارند، شخصی کار می کنند یا برای شرکت یا سازمان خاصی و .... درآمدشان هم متفاوت است.

راننده کامیون در هفته باید مقدار ساعات معینی را کار کند. البته اغلب به صورت نامنظم و در بسیاری مواقع در شب ها رانندگی می کنند. رانندگان بین شهری معمولا روزهای زیادی را از خانه دور هستند. آنها باید بتوانند در شب ها و هر نوع آب و هوایی رانندگی کنند.

راننده کامیون با کار خود ارزش زیادی را برای اقتصاد کشور ایجاد می کند. او مواد اولیه را از مراکز تولید و تهیه به کارخانجات تولید حمل کرده و سپس محصولات تولیدی کارخانجات را از محل کارخانه به بازار مصرف و یا عمده فروشی ها حمل می کند.همه چیز درباره شغل کامیون داری / از سختی های کار تا درآمد ماهیانه
اما این شغل چقدر درآمد دارد ؟

طبق آماری که وب سایت indeed.com سالانه منتشر می کند درآمد سالیانه راننده کامیون در آمریکا از حداقل 14,000 دلار /263,900,000 تومان (قیمت تبدیل شده) تا 153,000 دلار /2,884,050,000 تومان (قیمت تبدیل شده) است که معدل آن حدود سالی 62,324 دلار /1,174,807,400 تومان (قیمت تبدیل شده) می باشد.

با جستجو در محتوای اینترنت می توان به اطلاعات مفیدی در این باره دست یافت، مثلا در سال 1394 داود کشاورزیان رئیس سازمان راهداری و حمل و نقل جاده‌ای و معاون وزیر راه و شهرسازی گفت: اگر قیمت سوخت واقعی شود درآمد متناسب با آن افزایش پیدا می‌کند و می تواند به جای 12 تا 13 میلیون تومان، ماهانه 20 میلیون تومان درآمد به دست آورد بعد 8 تا 9 میلیون اجاره یا پرداخت قسط را بهتر می‌تواند بپردازد.

این سخنان اعتراض شدید راننده های کامیون را در پی داشت، در ادامه بخشی از این نظرات و سختی کار این شغل را مطالعه فرمایید :

#1
همش دروغه ١٢-١٣ میلیون کجا بود من خودم تریلی دارم به والله تو خرج موندیم نمیدونیم چه خاکی بگیریم سرمون کسی هم ماشینمون رو نمیخره

#2
آقای وزیر شما اول برا کامیونا بار جور کن
طرف هنر کنه ماهی4-5 بار بهش بخوره
خدایی من موندم این نظرات فضایی رو از کجا میدن
قیمت نان آزاد شد،بیشتر نانواییها الان آزاد پز شدن
نان شد 2 برابر آرد شد 4 برابر
الان برید از نانوالها بپرسید شرافتا کدومشون از آزاد پزی راضی هستن

#3

این قشر زحمت کش که همیشه با این وضع جاده ها در آستانه مرگ هستند و با مرگ دست و پنجه نرم می کنند و ماهها دور از خانواده می باشند راننده از مرند رفته بندر عباس یک ماه یک ماه نمیاد خونش تا بتونه اقساط ماشین و خرج خونش رو دربیاره ؛چرا تهمت می زنید؟این راننده ها هستند که مایحتاج اولیه زندگی ما را از بندر ها به شهرها می آرند به خدا انصاف نیست اینطوری قضاوت کنید.مگه چند درصد از کامیون داران قاچاقچی هستند ؟قاپچاق در اسکله ها صورت می گیرد نه در کامیون ها توسط کامیونداران.یکی به داد این قشر پر زحمت جامعه برسه اینها سربازان گم نامی هستند که نام اینها در هیچ دفتر و دستکی ثبت نیست که فقط برای در اوردن نان حلال افتادند به جان جاده ها؛اینها را درک کنیم.

#4
آقا با این وضع کار خرید کامیون اصصصصصصصصصصلا به صرفه نیست.
صبر کن شاید فرجی بشه.
210 ملیون یک کمپرسی بنز 10 چرخ خریدم شریکی. شبانه روزی کار کنم ماهی 3.5 درمیاد (البته زمانی که کار خوب بود 7-8 تومن میشد که ما اون زمان کامیون نداشتیم!) خووب شما با احتساب سود بانکی 22 درصد که الان یعضی بانکا میدن حساب کن میشه ماهی 3.850. تازه مخارج دیگه لاستیک جفتی 2 تومن. تعمیر موتور هر 5 سال 12 تومن و .......

#5
ماشین داری دیگه مرده خدا بیامرزدش،صدای دوهول از راه دور خوشه ،،تمام بدبختی و فشار رو باید ماشیندار تحمل کنه مگه چه گناهی کرده اخه،شبانه روز تو جاده برا یه لقمه نون به قیمت گزاف ،مگه هفته چند روزه که از چهارشنبه شرق تهران تریلی ممنوع میشه بخوابی که میخوان مسافرا برن شمال ، بابا مگه ما چه گناهی کردیم راننده شدیم ،با این وضع گرونی،فوق خسته شدیم دیگه بسه تو رو خدا بسه.شما برید منشا قاچاق سوخت گازوییل رو پیدا کنید چرا گازوییل رو گرون کنید.

#6
سلام و خسته نباشین به رانندگان.میخواستم به رانندگانی که بار نمیخوره به دلیل شرایط بد یه کار پیشنهاد کنم.یه سالن اجاره کنین ۴۰۰ متری و ۵ تا دستگاه جوجه کشیم بخرین توش تخم شترمرغ بذارین و هر۲۵ روز حدود ۲۰۰ تا جوجه میدن هرجوجرو ۲۵۰ هزارتومن میخرن هر شترمرغ بالغم بین ۲تا چهار میلیون انشاالله جوتب میگیرین.یاعلی

#7
سلام.کسی که قراره همسر آیندم بشه از روی ناچاری و نبود شغل مجبوره که شغل پدرش یعنی رانندگی کامیون رو انتخاب کنه...منم مخالفم چون واقعا نمی دونم در آینده می تونم با شغلش کنار بیام یانه.با تنهایی،خطراتی که داره یا اصلا اینکه خانوادم شرایط کاری نامزدم رو قبول می کنن یا نه...ولی با این همه به همه رانندگان عزیز خسته نباشید میگم

#8
با سلام حضور تک تک عزیزانم بنده 10سال است راننده کامیون هستم، عزیزانی که علاقه مند به شغل رانندگی هستید برادر گرامی نا ایمن بودن جاده های ایران با اغلب رانندگان معتاد و متوهن وکامیونهای فاقد استاندارد و مامورین جلاد راهنمایی رانندگی و فقدان قانون کامل برای دفاع از حقوق شخص راننده و نبود در آمد کافی بهترین شغل برای ختم ادامه حیات و ارایه خوانواده ای اواره به جامعه هست.

#9
با سلام .من همسر راننده ی تریلی کفی هستم پیشنهاد میکنم این شغل را انتخاب نکنید چون برای راننده ی تریلی در ایران هیچ ارزشی قائل نمیشوند.شما اگر یک تریلی 500 میلیونی هم داشته باشید و سند ماشین را به بانک ببرید 1000 تومن به شما وام نمیدهند میگویند این سند اصلا ارزشی ندارد اما شما اگر یک خانه 30 متری هم داشته باشید و به بانک بروید با همین سند میتوانید 5 میلیون تومان وام تعمیرات بگیرید .خیلی سختی کار داره .اگر بار باشد که نیست در ماه 4 بار به شما تعلق میگیرد این 4 بار رو شما تقسیم بکنید مثلا تهران 250 هزار تومان.4 تا 250 تومان 1 میلیون تومان /پول بار نامه/پول روغن/بیمه ماشین/بیمه شخص ثالث/بیمه بدنه خودرو/پول لاستیک (هر جفت 5 میلیون)/پول خورد و خوراک راننده/کرایه خونه/پول آب برق گاز تلفن/خرجی خونه.بخدا آدم اگه کارمند باشه بهتره. این همه سرمایه میزاری ماهی شاید 1 میلیون تومان هم دستتون رو نگیره وضع بار در ایران به شدت وخیم است.به علت اینکه اصلا برای راننده های تریلی بار نیست.بخدا دروغ نمی گویم.میتونید 1 سر برید پایانه ها سوال کنید ببینید برای 1 سرویس بار چند روز باید منتظر بمونید .قدیم ها حالا اینطوری نبود کامیون کم بود در نتیجه بار زیاد اما حالا که همه چیز ما از چین وارد میشه تمام شرکت ها تعطیل شدن کاگرا بیکار تولید ما کم شده عرضه و تقاضا هم کم شده به همین علت راننده های تریلی هم بدبخت و بیکار شدن اونقدر هم صرف نمیکنه. چون استعلاک ماشین هم زیاد است که بار بزنید برید جنوب یا راه های دور چون خرج ماشین خیلی زیاد میشه.برای همین من توصیه میکنم اصلن وارد این شغل نشید بخدا بدبخت ترین آدما راننده های تریلی ها هستن که هیچکی هیچ ارزشی براشون قائل نمیشه.در تابستان ها شب ها باید رانندگی کنید چون روز آنقدر هوا گرمه زود لاستیک هارو از دست میدید و هی باید هزینه کنید و شب رانندگی کردن خیلی خطرناکه پس عمرتون رو برای این شغل هدر ندید .همسر من الان 20 ساله که راننده تریلیه سختی کار نداره 10 سال هم باید کار بکنه تا بازنشسته بشه اگر این رو نوشتم بخاطر اینکه میخوام شما هم مثل همسر من عذاب نکشید ایشالاه خداوند پشت و پناه همه ی راننده های تریلی باشه و سایشون سر خانواده هاشون باشه که خیلی عزیز و زحمت کشند.(لطفا نظر من رو تایید کنید تا همه ببینن) موفق باشید

#10
حضرات عشق ماشین و عشق بیابون که شب و روز خواب ندارن واسه پایه یک و بیابون رفتن عرض کنم که من پایه یک و کلیه مدارکم رو مانی واگذار میکنم و اظهار ندامت و پشیمانی و از روی زن و بچم اظهار شرمساری میکنم چون جز فلاکت و نکبت هیچی نصیبم نشد.... ذوق نکنید ایشالا میرید و ملاحظه میکنید که گدایی کنار خیابون شرف داره به شوفری مسخره بیابون

 

 

لوازم یدکی کامیون را از دیزل شاپ بخواهید

لوازم یدکی داف

داف Daf

داف یا همان DAF TRACKS  (به هلندی: DAF یا Van Doorne's Automobielfabriek N.V)  یکی از شرکت های موفق در زمینه ساخت ماشین آلات سنگین باری یا همان کشنده است، که از سال 1993 کار خود را در این صنعت آغاز نموده است، مدیر عامل این شرکت هری شیپرز می باشد.

سوالی که برای بسیاری از علاقه مندان ماشین آلات باری پیش می آید این است که کامیون داف ساخت کجاست؟
کامیون داف ساخت کشور هلند است، که کارخانه داف در شهر آیندهوون این کشور واقع شده است، البته کابین و اکسل کامیون های داف در وسترلوی بلژیک تولید و به کارخانه اصلی این شرکت در هلند انتقال داده میشود و در برخی مدل ها نیز از گیربکس و محور های شرکت zf آلمان استفاده می شود، البته برخی از مدل های کامیون های داف توسط شرکت لیلاند موتورز (Leyland Motors) که یک شرکت در بریتانیای انگلستان است که از سال 1896 در زمینه ساخت کامیون و اتوبوس کار خود را آغاز کرده است ساخته می شود.


مالکیت شرکت داف در اختیار شرکت پاکار ( PACCAR ) که یک شرکت تولید کننده کشنده کامیون های آمریکایی است، شرکت پاکار در سال 1905 توسط مارک پیگت در ایالات متحده آمریکا بنا نهاده شد، این شرکت بسیار مهم دارای زیر مجموعه های دیگری همچون شرکت های بزرگ سازنده کشنده به نام های کنوورث، پیتر بیلت، لیلاند دا نیز دارا می باشد.

مدل های جدید و قدیمی داف به 3 دسته بندی تقسیم میشوند.

مدل های XF

این مدل ها اغلب دارای موتور های قوی با حجم های حدود 480 اسب بخار هستند، که ابعاد آنها نیز حدود 2.50 - 6.50 می باشد، که طراحی تمامی این سری جهت مسافت های بسیار طولانی و کشنده انواع اتاق های مختلف ترانزیتی طراحی شده است.

مدل های CF

این مدل ها از نظر حجم موتور و ابعاد از مدل های اکس اف پایین تر و کوچکتر هستند، و اغلب جهت مسافت های متوسط مورد استفاده قرار میگیرد و اغلب این مدل ها کاربرد های زیادی دارند مانند کشنده انواع میکثر، تانکر های مختلف، حمل کابین های حمل بار از نوع 20 تن و..

مدل های LF

این سری از کشنده های داف جهت بار های نیمه سنگین و سبک طراحی شده است، که کاربرد مسافتی آن برای بین شهری و داخل شهری است، ظرفیت این مدل ها بین 5 تا 7 تن است، که اغلب برای جابه جایی مواد غذایی، حمل اثاثیه و کالا های نیمه سنگین، اغلب اتاق های این کشنده بصورت یخچالدار و مسقف یا همان سر پوشیده می باشد.

نمایندگی های داف در ایران

نمایندگی کامیون های داف در تهران شرکت داتیس فرا دیزل آریا و شرکت فاروب زمان می باشد که از سال های 1392 و 1393 بصورت رسمی محصولات این شرکت و همچنین خدمات پس از فروش این شرکت را در ایران به عهده دارد، البته اغلب مدل های سری XF داف که معروف ترین آن نیز داف XF105 می باشد به توسط نمایندگی های فروش و خدمات پس از فروش داف به داخل کشور وارد میگردد.

لوازم یدکی داف را از دیزل شاپ بخواهید

ون الکتریکی مان / MAN معرفی شد

فصل اقتصاد - برند مان، یکی از زیر مجموعه‌های گروه فولکس واگن است. این خودروساز بزرگ آلمانی قصد دارد تا به زودی یک ون الکتریکی با برند مان روانه بازار کند. 

گروه کامیون سازی و اتوبوس سازی مان (MAN) از زیر مجموعه‌های فولکس واگن ؛ به زودی یک خودروی ون الکتریکی به بازار عرضه می‌کند که مان eTGE نام دارد. این خودرو قرار است از ماه جولای و با قیمت پایه‌ی 86 هزار و 200 دلار وارد بازار شود. مشخصات مان eTGE بسیار شبیه به فولکس واگن e-Crafter خواهد بود که این خودرو نیز، به زودی تولید خواهد شد.
این ون تجاری از یک پک باتری 36 کیلووات ساعتی بهره‌مند است که می‌تواند شعاع حرکتی 160 کیلومتر را برای این خودرو فراهم کند. شاید در نگاه اول چنین شعاع حرکتی‌ چندان زیاد و چشمگیر نباشد اما طبق تحقیقات، 70 درصد خودروهای باری شهری در هر روز، حدود 100 کیلومتر رانده می‌شوند.

فروش این خودرو در فاز اول، مخصوص کشورهای آلمان، اتریش، فرانسه، نروژ و هلند است و سپس در بازارهای دیگر نیز عرضه خواهد شد. از دیگر مشخصات مان eTGE باید به موتور الکتریکی با قدرت 100 کیلووات اشاره کرد که می‌تواند این ون بزرگ باری را به حداکثر سرعت 90 کیلومتر بر ساعت برساند. گشتاور تولیدی موتور برقی هم 290 نیوتن متر است که از دور موتور صفر در اختیار راننده قرار دارد. باتری‌های این خودرو نیز قابلیت شارژ سریع را دارند و تنها در 45 دقیقه می‌توان 80 درصد ظرفیت باتری‌ها را شارژ کرد. البته در حالت عادی شارژ شدن باتری های eTGE به 5.5 ساعت زمان نیاز دارد.

تولید و عرضه‌ی این خودرو بخشی از برنامه‌ی مان برای عرضه‌ی خودروهای بدون آلایندگی است و این خودروساز قصد دارد تا بخش بزرگی از نیاز به مدل‌های باری شهری را تحت پوشش قرار دهد. این خودرو در کنار شعاع حرکتی 160 کیلومتری توانایی حمل 950 تا 1700 کیلوگرم بار، بسته به مدل، خواهد داشت. ون برقی مان، در دو نسخه‌ی 3.5 و 4.25 تن وارد بازار خواهد شد.

باتری‌های eTGE، عمری 10 ساله دارند و می‌توان آن‌ها را تا 2 هزار بار شارژ کرد. این باتری‌ها پس از 10 سال استفاده تنها 15 درصد از ظرفیت خود را از دست می‌دهند. در انتها باید به امکانات مان eTGE اشاره کنیم که شامل مواردی همچون سیستم رهیاب ماهواره‌ای، گرمکن شیشه‌ها و سیستم ترمز اضطراری کمکی می‌شود.

لوازم یدکی مان را از دیزل شاپ بخواهید 

لوازم یدکی مان

 دیزل شاپ  مجله دیزل شاپ  2020-06-24

مان Man

ام‌آان یا مان (به آلمانی: Maschinenfabrik Augsburg Nürnberg SE) شرکت مهندسی و صنایع سنگین آلمانی و شرکت تابعه گروه فولکس‌واگن است، که دفتر اصلی آن در شهر مونیخ قرار دارد.

مان یکی از پیشتازان در زمینه مهندسی تجهیزات و تولید خودروهای تجاری است. این شرکت در زمینه ساخت و تولید کامیون، اتوبوس، موتور دیزل، توربین بخار، توربین گاز و خدمات صنعتی فعالیت می‌کند.

در سال ۲۰۰۸، دویست و پنجاهمین سالگرد تأسیس شرکت ام‌آان جشن گرفته شد. در سال ۲۰۰۸، این شرکت اجناس خود را به قیمت ۱۵ میلیارد یورو به ۱۲۰ کشور جهان فروخته است. این شرکت همچنین شرکا و همکارانی در کشورهای هند، لهستان، ترکیه و ایالات متحده دارد.
برخی کامیون و وسایل نقلیه نظامی مان
سری ال ئی مان
سری اف ئی مان
سری اچ ایکس مان
سری اس ایکس مان
سری تی جی ال مان
سری تی جی ام مان
سری تی جی ای مان
سری تی جی ایکس/اس مان
ئی آر اف تی مان

لوازم یدکی مان را از دیزل شاپ بخواهید